❤ آنـــــــدیا فرشـــــته کوچک مـــــن ❤

با تو در برف .. مهم نیست خیابان باشد یا جنون باشد  و  یک عمر بیابان باشد چه کسی گفته زمستان خدا زیبا نیست ؟ دوست دارم همه ی سال زمستان باشد ره به جایی نبرد فکر فرار از باران نیست چتری که به اندازه ی باران باشد تا تو با ناز نخندی چه کسی خواهد دید ؟ سی  و  دو دانه ی برفی که درخشان باشد می نویسی به تن برف سئوالت را، کاش پاسخ مسئله یک واژه ی آسان باشد خواندمش : ” تا به ابد عاشق من می مانی ؟” دوستت دارم اگر قیمت آن، جان باشد تا کمی گرم شود شعر و تو سرما نخوری دفتر شعر مرا نیز بسوزان .. باشد ؟   دومین برف پربار زمستان امسال هم بارید و به حق که عجب برف پر آبی هم بود ...

دخترم را جوری تربیت خواهم کرد که هیچگاه ما را اینگونه تربیت نکرده اند یاد بگیردجایی که باید گریه کند گریه کند نریزد توی خودش چون بزرگ شده یا چون آدم بزرگها گریه نمی کنند (عجب دروغ بزرگی)   که جایی که باید فریاد بزند فریاد بزند . که وقتی باید عصبانی باشد عصبانی باشد . نشود تندیس صبر و شکیبایی که خون خونش را بخورد ولی به همه لبخند احمقانه تحویل دهد یاد بگیرد وقتی نمیخواهد کسی بماند حالی طرف کند که نباید بماند   وقنی به روح و شخصیتش آسیب بزنند بی خیال دنیا و مردمش بشود و زیر پایش لهش کند جوری که یادش نرود آدم است و آدم همانی است که هم گریه میکند هم داد میز...